sábado, 12 de janeiro de 2008

Sazon é já de me partir

Sazon é já de me partir
de mia senhor, ca ja temp'ei
que a servi, ca perdud'ei
o seu amor e quero-m'ir;
mais pero direi-lh'ant'assi:
"Senhor, e que vos mereci,
ca non foi eu depois peor
des quando guaahei voss'amor?"

E a veredes a sentir
tamanha mingua vos farei
e veeredes, eu o sei,
como poss'eu sen vos guarir
e diredes depois per mi:
«Mesela! Por que o perdi?
E que farei quando s'el for
alhur servir outra senhor?

Estranha mengua me fará
tal que per ren non poss'osmar
como sen el possa estar;
de mi rancurado sol irá
e terran-mi-o por pouco sen
que a tal homem non fiz ben.
A dona que meu reçeber
conmigo se pode perder.

Cada que me lh'eu assanhar
a meu osm,'ou lhi mal disser,
se mi-o logo acolher
mia vezinha, ou mi-o sussacar,
mao mezinho per será,
Mais non xi vo-la sentirá,
ca non quer'eu filhar o seu
nen lh'ar querrei leixar o meu.»

Osoir'Anes Marinho [inícios de século XIII]

Sem comentários: